[media]http://www.youtube.com/watch?v=8AgpTJNmihM[/media]Ένα από τα λίγα τραγούδια που γνώρισα πρόσφατα και με γοήτευσαν. Το άκουσα πρώτα σε διασκευή για κιθάρα. Η μεταφορά του
είναι κατά τη γνώμη μου η καλύτερη. Έπειτα ψάχνοντας, είδα οτι είναι χιλιοτραγουδισμένο. Από τον Χοσέ Καρέρας έως τη Νάνα Μούσχουρη. Τα πρωτεία και από τις καλύτερες εκτελέσεις έχει η Mercedes Sosa.
Για την Αρχεντίνα ποιήτρια Αλφονσίνα Στόρνι , που αυτοκτόνησε περπατώντας μέσα στη θάλασσα στην μαργαριταρένια παραλία της Αργεντινής.
Η Αλφονσίνα Στόρνι, που πέθανε λένε από έρωτα, έστειλε την προηγούμενη μέρα το τελευταίο της ποίημα “Voy a dormir” (πάω να κοιμηθώ) στην εφημερίδα La Nacion. Ήταν 1938 και ήταν 40 χρονών.
Από τις καλύτερες εκτελέσεις κι αυτή που έβαλα εδώ, ενώ έκπληκτος διαπίστωσα οτι μια φοβερή εκτέλεση που πλησιάζει τις 2 που ανέφερα έχει και η δική μας η
=======================
Η Αλφοσίνα και η θάλασσα
Από τη μαλακή άμμο
Που γλείφει τη θάλασσα
Η μικρή της πατημασιά
Δεν επιστρέφει πια
Ένα μονοπάτι μόνο
Από θλίψη και σιωπή θα φτάσει
Μέχρι τα βαθιά νερά
Ένα μονοπάτι μόνο
Από βουβές θλίψεις θα φτάσει
Ως τον αφρό.
Ο Θεός ξέρει πόση στεναχώρια
Σε συντρόφεψε
Ποιοι παλιοί πόνοι
Κρύφτηκαν στη φωνή σου
Για να ξαπλώσεις
Νανουρισμένη απ' το τραγούδι
Από τα θαλασσινά κοχύλια
Το τραγούδι που τραγουδά
Στα σκούρα βάθη της θάλασσας
Το κοχύλι.
Πηγαίνεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Ποιά καινούργια ποιήματα
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή παλιά
Από άνεμο κι αλάτι
Σου φλερτάρει την ψυχή
Κι αυτή σηκώνεται
Και πας προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με θάλασσα.
Πέντε μικρές σειρήνες
Θα σε σηκώσουν
Από δρόμους των φυκιών
Και των κοραλιών
Και φωσφορίζοντα
Θαλασσινά αλογάκια θα κάνουν
'Εναν γύρο στο πλευρό σου
Και οι κάτοικοι
Του νερού θα παίζουν
Σύντομα μαζί σου
Πηγαίνεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Ποιά καινούρια ποίηματα
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή παλιά
Από άνεμο κι αλάτι
Σου φλερτάρει την ψυχή
Κι αυτή σηκώνεται
Και πας προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με θάλασσα.
των Ariel Ramirez και Felix Luna
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
=============================
Por la blanda arena que lame el mar
su pequena huella no vuelve mas
un sendero solo de pena y silencio
llego hasta el agua profunda
un sendero solo de penas mudas
llego hasta la espuma.
Sabe dios que angustia te acompano,
que dolores viejos callo tu voz,
para recostarte arrullada en el canto
de las caracolas marinas
la cancion que canta en el fondo oscuro del mar
la caracola.
Te vas Alfonsina con tu soledad
?que poemas nuevos fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la esta llamando
y te vas hacia alla como en suenos
dormida Alfonsina, vestida de mar.
Cinco sirenitas te llevaran
por caminos de algas y de coral
y fosforescentes caballos marinos haran
una ronda a tu lado
y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.
Bajame la lampara un poco mas
dejame que duerma, nodriza en paz,
y se llama el no le digas que estoy
dile que Alfonsina no vuelve.
Y se llama el no le digas nunca que estoy
di que me he ido.
Te vas Alfonsina con tu soledad,
Que poemas fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la esta llamando
y te vas hacia alla, como en suenos
dormida Alfonsina, vestida de mar.
Για την Αρχεντίνα ποιήτρια Αλφονσίνα Στόρνι , που αυτοκτόνησε περπατώντας μέσα στη θάλασσα στην μαργαριταρένια παραλία της Αργεντινής.
Η Αλφονσίνα Στόρνι, που πέθανε λένε από έρωτα, έστειλε την προηγούμενη μέρα το τελευταίο της ποίημα “Voy a dormir” (πάω να κοιμηθώ) στην εφημερίδα La Nacion. Ήταν 1938 και ήταν 40 χρονών.
Από τις καλύτερες εκτελέσεις κι αυτή που έβαλα εδώ, ενώ έκπληκτος διαπίστωσα οτι μια φοβερή εκτέλεση που πλησιάζει τις 2 που ανέφερα έχει και η δική μας η
Η Αλφοσίνα και η θάλασσα
Από τη μαλακή άμμο
Που γλείφει τη θάλασσα
Η μικρή της πατημασιά
Δεν επιστρέφει πια
Ένα μονοπάτι μόνο
Από θλίψη και σιωπή θα φτάσει
Μέχρι τα βαθιά νερά
Ένα μονοπάτι μόνο
Από βουβές θλίψεις θα φτάσει
Ως τον αφρό.
Ο Θεός ξέρει πόση στεναχώρια
Σε συντρόφεψε
Ποιοι παλιοί πόνοι
Κρύφτηκαν στη φωνή σου
Για να ξαπλώσεις
Νανουρισμένη απ' το τραγούδι
Από τα θαλασσινά κοχύλια
Το τραγούδι που τραγουδά
Στα σκούρα βάθη της θάλασσας
Το κοχύλι.
Πηγαίνεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Ποιά καινούργια ποιήματα
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή παλιά
Από άνεμο κι αλάτι
Σου φλερτάρει την ψυχή
Κι αυτή σηκώνεται
Και πας προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με θάλασσα.
Πέντε μικρές σειρήνες
Θα σε σηκώσουν
Από δρόμους των φυκιών
Και των κοραλιών
Και φωσφορίζοντα
Θαλασσινά αλογάκια θα κάνουν
'Εναν γύρο στο πλευρό σου
Και οι κάτοικοι
Του νερού θα παίζουν
Σύντομα μαζί σου
Πηγαίνεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Ποιά καινούρια ποίηματα
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή παλιά
Από άνεμο κι αλάτι
Σου φλερτάρει την ψυχή
Κι αυτή σηκώνεται
Και πας προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με θάλασσα.
των Ariel Ramirez και Felix Luna
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
=============================
Por la blanda arena que lame el mar
su pequena huella no vuelve mas
un sendero solo de pena y silencio
llego hasta el agua profunda
un sendero solo de penas mudas
llego hasta la espuma.
Sabe dios que angustia te acompano,
que dolores viejos callo tu voz,
para recostarte arrullada en el canto
de las caracolas marinas
la cancion que canta en el fondo oscuro del mar
la caracola.
Te vas Alfonsina con tu soledad
?que poemas nuevos fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la esta llamando
y te vas hacia alla como en suenos
dormida Alfonsina, vestida de mar.
Cinco sirenitas te llevaran
por caminos de algas y de coral
y fosforescentes caballos marinos haran
una ronda a tu lado
y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.
Bajame la lampara un poco mas
dejame que duerma, nodriza en paz,
y se llama el no le digas que estoy
dile que Alfonsina no vuelve.
Y se llama el no le digas nunca que estoy
di que me he ido.
Te vas Alfonsina con tu soledad,
Que poemas fuiste a buscar?
una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la esta llamando
y te vas hacia alla, como en suenos
dormida Alfonsina, vestida de mar.
