Και ο Θεός, βαριότανε...
και χώρισε το φως από το σκοτάδι, τη θάλασσα από τη στεριά, τον εγκέφαλο από το γαύρο. Κι έφτιαξε τον ήλιο και τη σελήνη, τα αστέρια, τα βουνά, τα λαγκάδια, τα ηφαίστεια, τους Θρακομακεδόνες. Και είπε μέσα στη σοφία Του "ωραία όλα αυτά αλλά θέλουν διακόσμηση". Και έφτιαξε τα φυτά και τα δέντρα, το έλατο, το πεύκο, το κυπαρίσι, τον Μάκο και τον Μαιστόροβιτς. Και θαύμασε το έργο Του ο Παντοδύναμος, αλλά γρήγορα βαρέθηκε και πάλι. "Όμορφη η φύση, αλλά πολύ ακίνητη" σκέφτηκε και δημιούργησε τα ζώα... Η γη γέμισε από ζωή και ήχους... Τα ζώα του δάσους, η αλεπού, το ελάφι, ο πολυμετοχικός... τα ζώα της ζούγκλας, το λιοντάρι, η αντιλόπη, ο μπαμπουίνος με την κόκκινη φανέλα... τα ζώα της φάρμας, μουλάρια, γαϊδούρια, μοσχάρια, κατσίκια, κριάρια, δαμάλια παίξτε μπάλα μας έχετε μαυρίσει τη ψυχή... και τα ζώα, γενικά, που έκραζαν "ΝΑΙ ΡΕ, ΠΑΟΚ"... και όλα ήταν υπέροχα και ο Θεός απολάμβανε το δημιούργημα Του.
"Τι ωραία που τα έκανα όλα ο μπαγάσας... αλλά λείπει η σκέψη, το συναίσθημα..." σκέφτηκε ο Πανμέγιστος και έφτιαξε το μεγαλύτερο Του δημιούργημα, τον άνθρωπο. Κι έτσι έγινε ο Αδάμ και κατόπιν η Εύα και ζούσαν ευτυχισμένοι στον Παράδεισο... και πέρναγαν τα χρόνια... και πρωτάθλημα δε παίρναμε ούτε τότε... και ο Θεός βαρέθηκε και πάλι...
"Όμορφο ζευγάρι και αγαπημένο... αλλά, διάολε, δε το διασκεδάζω καθόλου" είπε ο Πανάγαθος και πήρε αμέσως λάσπη, νερό και κουτσουλιές και έφτιαξε τον προσωπικό του γελωτοποιό, το Γκόλουμ. Και ήταν ένα πλάσμα κακάσχημο, κοντό και ζαρωμένο, με καμπούρα, μυωπία, τερηδόνα και ποδάγρα. Αλλά ήταν αθάνατο.
Και ο Θεός, χαμογελούσε.
Ικανοποιημένος, το πότισε με γκαντεμιά και το έστειλε στη Γη να δοκιμάσει τον καινούριο κόσμο πριν στείλει τους Πρωτόπλαστους που είχαν ξεκινήσει εμπόριο μήλων με τον Κατσουράνη. Και περπάταγε το Γκόλουμ χαρωπό στα λαγκάδια και του πέφτανε καρπούζια στο κεφάλι... Και ο Θεός διόρθωσε τις καρπουζιές και από δέντρα τις έκανε φυτά. Και συνέχιζε το Γκόλουμ τη πορεία του και δεν γλύτωσε τη διάσειση όταν το κουτσούλησε ιπποπόταμος. Και ο Θεός αφαίρεσε τα φτερά από τον ιπποπόταμο και προς στιγμήν (πολύ μικρή στιγμή είναι η αλήθεια) λυπήθηκε το μικρό κρας-ντάμυ που βολόδερνε κάνοντας οκτάρια και σκέφτηκε "βαρύ πράγμα αυτή η διάσειση, ίσως θα πρέπει να την ελαφρύνω λίγο ούτως ώστε κάποιος να μπορεί να κάνει κεφαλιά στις καθυστερήσεις" και κράτησε μια σημείωση για το μέλλον... και το Γκόλουμ συνέχισε να δοκιμάζει τις λίμνες από λάβα, τους καταρράκτες από βιτριόλι, τα ηλεκτροφόρα κουνούπια, τα ανατιναζόμενα μυρμήγκια, τη θανατηφόρο πιτυρίδα, το Μπλάνκο περιφερειακό επιθετικό και πολλά άλλα φαινόμενα τα οποία ο Θεός, αλλά ο Ντούσαν όχι, διόρθωσε μετά το αρχικό debugging. Και το Γκόλουμ εξακολούθησε να εξερευνεί και όλες οι ασθένειες του κόσμου το έπληξαν. Αλλά ο Δημιουργός του το έσωζε πάντα λίγο πριν το τελευταίο σφύριγμα, γιατί ήξερε πως ο επόμενος αγώνας θα ήταν ακόμα χειρότερος. Και επλήγη το Γκόλουμ από τη πανούκλα, την ανεμοβλογιά, τη σύφιλη, τη χολέρα, το χτικιό, τη φυματίωση και τη Λοκομοτίβ και λίγο πριν το game over ο Θεός έριχνε κι άλλο πενηντάρικο και συνέχιζε. Και όταν το Γκόλουμ δεν έπαθε τίποτα για μια ολόκληρη μέρα, ο Θεός το καρπάζωσε 2-3 φορές για να μη καλομάθει και ήξερε ότι ο κόσμος ήταν έτοιμος να υποδεχθεί τους Πρωτόπλαστους. Και έτσι ο άνθρωπος κατοίκησε τη γη και αυξήθηκε και πλήθυνε. Και το Γκόλουμ συνέχιζε το αιώνιο ταξίδι προς τον πάτο και το κορόιδευαν όλοι οι άνθρωποι κι αυτό τσαντιζόταν και πάσχιζε να τους δείξει ότι είναι καλύτερο από αυτούς και όλες του οι προσπάθειες ήταν καλές αλλά πάντα κατέληγαν σε εκθαμβωτικό όλεθρο. Και τα μαμούθ τον έπαιρναν χαμπάρι λίγο πριν ρίξει το κοντάρι ή πάταγε σκαντζόχοιρο λίγο πριν τη γραμμή του τερματισμού ή έπεφτε πάνω του πιάνο με ουρά καθώς έκανε καντάδα στην ωραία της σπηλιάς.
Και ο Θεός, χαχάνιζε.
Και το Γκόλουμ άρχισε να αποδέχεται τη μοίρα του και να αποτραβιέται από τον άνθρωπο, κρύφτηκε σε μια σπηλιά και δεν έβγαινε, όπως ακριβώς ο Σάχα. Και ο Θεός σκέφτηκε ότι δεν έχει πλάκα να είναι το Γκόλουμ μόνο του. Και έστειλε τη Δύναμή του σε φως, το περιέλουσε, του τράβηξε και 2-3 σφαλιάρες για να μη το πάρει πάνω του και το μεταμόρφωσε σε έναν πολύ όμορφο άνδρα. Και του είπε "βγες από τη σπηλιά και πήγαινε γνώρισε καμιά γυναίκα" και ήξερε, γιατί είναι Παντογνώστης, πως με οποιαδήποτε σαλούφα, κουρτίνα, τιράντα, δράκο του Κομόντο, πατσαβουρόφλομπα, θα μπορούσε να κάνει αχαλίνωτο σεξ, αλλά μόλις γνώριζε τη γυναίκα της ζωής του θα ήταν "όρθιος" τόσο συχνά όσο ο Ντιόγο. Και το Γκόλουμ βγήκε από τη σπηλιά και είδε τις αντιδράσεις των γυναικών και πολύ γούσταρε. Κι έμαθε νέες εκφράσεις όπως "άσε με να μαντέψω, πρώτη φορά σου συμβαίνει", "είναι οδοντογλυφίδα αυτό στη τσέπη σου ή χάρηκες που με είδες" και "πωπω τι κοντάρι είναι αυτό!! χαχαχαχα Πρωταπριλιααααά!". Και το Γκόλουμ σκέφτηκε ότι δε μπορεί, θα υπάρχει κάτι που θα το σώσει από αυτή τη κατάρα. Και ο Τιτανοτεράστιος κοίταξε στο μέλλον... και έκανε το Γκόλουμ αλλεργικό στο Βιάγκρα.
Και ο Θεός, γελούσε βροντερά.
Μα γρήγορα άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον Του. "Ωραία περάσαμε, αλλά ένα μόνο δεν αρκεί" σκέφτηκε κι έκανε το Γκόλουμ θνητό. Κι αυτό αποκαμωμένο από το άσκοπο κυνήγι της ιδανικής γυναίκας, ήπιε μισό βαρέλι κρασί και εκοιμήθει με γυναίκα ομορφιάς που ράγιζε καθρέφτες και η οποία έμεινε έγκυος σε τρίδυμα κι έτσι η κατάρα εσκορπίσθη στον πλανήτη. Και οι απόγονοι του Γκόλουμ παίξαν μεγάλο ρόλο στην ιστορία του κόσμου, κάποιοι από αυτούς γίναν βασιλείς σαν τον Πύρρο, μεγάλο μέρος εξ αυτών κατοίκησαν την Πομπηία και ένας έφτασε στο ανώτερο αξίωμα, έγινε μαθητής του Ιησού. Κι έπαιξε όλη τη περιουσία του στο 1.05 που έδινε η νίκη του Γολιάθ και ωρυόταν μετά την απρόσμενη ήττα "που θα βρω τώρα 30 αργύρια να πληρώσω τον μπουκ". Και όλοι ξέρουμε τη κατάληξη της ιστορίας και ο Θεός θύμωσε πολύ και προσπαθούσε να βρει κι άλλους τρόπους να βασανίσει τους απόγονους του Γκόλουμ. Και πέρασαν πολλά πράγματι, στις αρένες με τα λιοντάρια ή κάνοντας κουπί στις γαλέρες ή παίζοντας το 4-4-2 χωρίς αμυντικά χαφ. Και όλα τα κακά και τα δεινά του κόσμου τους χτυπούσαν αλύπητα και ζήσαν 15 αιώνες με χλεύη και φατούρο. Μα τότε έγινε κάτι που ήτο πολύ σημαντικό, ανακαλύφθηκε το ατσάλι. Και ήταν οι πρώτοι που το φόρεσαν, πυρωμένο ακόμα οι βιαστικοί και για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια απέκτησαν δύναμη και αντοχή στην καρπαζιά. Και αναθάρρησαν, έγιναν μεγάλοι και τρανοί και σαν από Θαύμα, βρέθηκαν όλοι στην Ελλάδα και αγάπησαν την ίδια ομάδα.
Και ο Θεός, μαμήθηκε στο γέλιο...
============================
Από το AEK.com, του Lord (c)2009
και χώρισε το φως από το σκοτάδι, τη θάλασσα από τη στεριά, τον εγκέφαλο από το γαύρο. Κι έφτιαξε τον ήλιο και τη σελήνη, τα αστέρια, τα βουνά, τα λαγκάδια, τα ηφαίστεια, τους Θρακομακεδόνες. Και είπε μέσα στη σοφία Του "ωραία όλα αυτά αλλά θέλουν διακόσμηση". Και έφτιαξε τα φυτά και τα δέντρα, το έλατο, το πεύκο, το κυπαρίσι, τον Μάκο και τον Μαιστόροβιτς. Και θαύμασε το έργο Του ο Παντοδύναμος, αλλά γρήγορα βαρέθηκε και πάλι. "Όμορφη η φύση, αλλά πολύ ακίνητη" σκέφτηκε και δημιούργησε τα ζώα... Η γη γέμισε από ζωή και ήχους... Τα ζώα του δάσους, η αλεπού, το ελάφι, ο πολυμετοχικός... τα ζώα της ζούγκλας, το λιοντάρι, η αντιλόπη, ο μπαμπουίνος με την κόκκινη φανέλα... τα ζώα της φάρμας, μουλάρια, γαϊδούρια, μοσχάρια, κατσίκια, κριάρια, δαμάλια παίξτε μπάλα μας έχετε μαυρίσει τη ψυχή... και τα ζώα, γενικά, που έκραζαν "ΝΑΙ ΡΕ, ΠΑΟΚ"... και όλα ήταν υπέροχα και ο Θεός απολάμβανε το δημιούργημα Του.
"Τι ωραία που τα έκανα όλα ο μπαγάσας... αλλά λείπει η σκέψη, το συναίσθημα..." σκέφτηκε ο Πανμέγιστος και έφτιαξε το μεγαλύτερο Του δημιούργημα, τον άνθρωπο. Κι έτσι έγινε ο Αδάμ και κατόπιν η Εύα και ζούσαν ευτυχισμένοι στον Παράδεισο... και πέρναγαν τα χρόνια... και πρωτάθλημα δε παίρναμε ούτε τότε... και ο Θεός βαρέθηκε και πάλι...
"Όμορφο ζευγάρι και αγαπημένο... αλλά, διάολε, δε το διασκεδάζω καθόλου" είπε ο Πανάγαθος και πήρε αμέσως λάσπη, νερό και κουτσουλιές και έφτιαξε τον προσωπικό του γελωτοποιό, το Γκόλουμ. Και ήταν ένα πλάσμα κακάσχημο, κοντό και ζαρωμένο, με καμπούρα, μυωπία, τερηδόνα και ποδάγρα. Αλλά ήταν αθάνατο.
Και ο Θεός, χαμογελούσε.
Ικανοποιημένος, το πότισε με γκαντεμιά και το έστειλε στη Γη να δοκιμάσει τον καινούριο κόσμο πριν στείλει τους Πρωτόπλαστους που είχαν ξεκινήσει εμπόριο μήλων με τον Κατσουράνη. Και περπάταγε το Γκόλουμ χαρωπό στα λαγκάδια και του πέφτανε καρπούζια στο κεφάλι... Και ο Θεός διόρθωσε τις καρπουζιές και από δέντρα τις έκανε φυτά. Και συνέχιζε το Γκόλουμ τη πορεία του και δεν γλύτωσε τη διάσειση όταν το κουτσούλησε ιπποπόταμος. Και ο Θεός αφαίρεσε τα φτερά από τον ιπποπόταμο και προς στιγμήν (πολύ μικρή στιγμή είναι η αλήθεια) λυπήθηκε το μικρό κρας-ντάμυ που βολόδερνε κάνοντας οκτάρια και σκέφτηκε "βαρύ πράγμα αυτή η διάσειση, ίσως θα πρέπει να την ελαφρύνω λίγο ούτως ώστε κάποιος να μπορεί να κάνει κεφαλιά στις καθυστερήσεις" και κράτησε μια σημείωση για το μέλλον... και το Γκόλουμ συνέχισε να δοκιμάζει τις λίμνες από λάβα, τους καταρράκτες από βιτριόλι, τα ηλεκτροφόρα κουνούπια, τα ανατιναζόμενα μυρμήγκια, τη θανατηφόρο πιτυρίδα, το Μπλάνκο περιφερειακό επιθετικό και πολλά άλλα φαινόμενα τα οποία ο Θεός, αλλά ο Ντούσαν όχι, διόρθωσε μετά το αρχικό debugging. Και το Γκόλουμ εξακολούθησε να εξερευνεί και όλες οι ασθένειες του κόσμου το έπληξαν. Αλλά ο Δημιουργός του το έσωζε πάντα λίγο πριν το τελευταίο σφύριγμα, γιατί ήξερε πως ο επόμενος αγώνας θα ήταν ακόμα χειρότερος. Και επλήγη το Γκόλουμ από τη πανούκλα, την ανεμοβλογιά, τη σύφιλη, τη χολέρα, το χτικιό, τη φυματίωση και τη Λοκομοτίβ και λίγο πριν το game over ο Θεός έριχνε κι άλλο πενηντάρικο και συνέχιζε. Και όταν το Γκόλουμ δεν έπαθε τίποτα για μια ολόκληρη μέρα, ο Θεός το καρπάζωσε 2-3 φορές για να μη καλομάθει και ήξερε ότι ο κόσμος ήταν έτοιμος να υποδεχθεί τους Πρωτόπλαστους. Και έτσι ο άνθρωπος κατοίκησε τη γη και αυξήθηκε και πλήθυνε. Και το Γκόλουμ συνέχιζε το αιώνιο ταξίδι προς τον πάτο και το κορόιδευαν όλοι οι άνθρωποι κι αυτό τσαντιζόταν και πάσχιζε να τους δείξει ότι είναι καλύτερο από αυτούς και όλες του οι προσπάθειες ήταν καλές αλλά πάντα κατέληγαν σε εκθαμβωτικό όλεθρο. Και τα μαμούθ τον έπαιρναν χαμπάρι λίγο πριν ρίξει το κοντάρι ή πάταγε σκαντζόχοιρο λίγο πριν τη γραμμή του τερματισμού ή έπεφτε πάνω του πιάνο με ουρά καθώς έκανε καντάδα στην ωραία της σπηλιάς.
Και ο Θεός, χαχάνιζε.
Και το Γκόλουμ άρχισε να αποδέχεται τη μοίρα του και να αποτραβιέται από τον άνθρωπο, κρύφτηκε σε μια σπηλιά και δεν έβγαινε, όπως ακριβώς ο Σάχα. Και ο Θεός σκέφτηκε ότι δεν έχει πλάκα να είναι το Γκόλουμ μόνο του. Και έστειλε τη Δύναμή του σε φως, το περιέλουσε, του τράβηξε και 2-3 σφαλιάρες για να μη το πάρει πάνω του και το μεταμόρφωσε σε έναν πολύ όμορφο άνδρα. Και του είπε "βγες από τη σπηλιά και πήγαινε γνώρισε καμιά γυναίκα" και ήξερε, γιατί είναι Παντογνώστης, πως με οποιαδήποτε σαλούφα, κουρτίνα, τιράντα, δράκο του Κομόντο, πατσαβουρόφλομπα, θα μπορούσε να κάνει αχαλίνωτο σεξ, αλλά μόλις γνώριζε τη γυναίκα της ζωής του θα ήταν "όρθιος" τόσο συχνά όσο ο Ντιόγο. Και το Γκόλουμ βγήκε από τη σπηλιά και είδε τις αντιδράσεις των γυναικών και πολύ γούσταρε. Κι έμαθε νέες εκφράσεις όπως "άσε με να μαντέψω, πρώτη φορά σου συμβαίνει", "είναι οδοντογλυφίδα αυτό στη τσέπη σου ή χάρηκες που με είδες" και "πωπω τι κοντάρι είναι αυτό!! χαχαχαχα Πρωταπριλιααααά!". Και το Γκόλουμ σκέφτηκε ότι δε μπορεί, θα υπάρχει κάτι που θα το σώσει από αυτή τη κατάρα. Και ο Τιτανοτεράστιος κοίταξε στο μέλλον... και έκανε το Γκόλουμ αλλεργικό στο Βιάγκρα.
Και ο Θεός, γελούσε βροντερά.
Μα γρήγορα άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον Του. "Ωραία περάσαμε, αλλά ένα μόνο δεν αρκεί" σκέφτηκε κι έκανε το Γκόλουμ θνητό. Κι αυτό αποκαμωμένο από το άσκοπο κυνήγι της ιδανικής γυναίκας, ήπιε μισό βαρέλι κρασί και εκοιμήθει με γυναίκα ομορφιάς που ράγιζε καθρέφτες και η οποία έμεινε έγκυος σε τρίδυμα κι έτσι η κατάρα εσκορπίσθη στον πλανήτη. Και οι απόγονοι του Γκόλουμ παίξαν μεγάλο ρόλο στην ιστορία του κόσμου, κάποιοι από αυτούς γίναν βασιλείς σαν τον Πύρρο, μεγάλο μέρος εξ αυτών κατοίκησαν την Πομπηία και ένας έφτασε στο ανώτερο αξίωμα, έγινε μαθητής του Ιησού. Κι έπαιξε όλη τη περιουσία του στο 1.05 που έδινε η νίκη του Γολιάθ και ωρυόταν μετά την απρόσμενη ήττα "που θα βρω τώρα 30 αργύρια να πληρώσω τον μπουκ". Και όλοι ξέρουμε τη κατάληξη της ιστορίας και ο Θεός θύμωσε πολύ και προσπαθούσε να βρει κι άλλους τρόπους να βασανίσει τους απόγονους του Γκόλουμ. Και πέρασαν πολλά πράγματι, στις αρένες με τα λιοντάρια ή κάνοντας κουπί στις γαλέρες ή παίζοντας το 4-4-2 χωρίς αμυντικά χαφ. Και όλα τα κακά και τα δεινά του κόσμου τους χτυπούσαν αλύπητα και ζήσαν 15 αιώνες με χλεύη και φατούρο. Μα τότε έγινε κάτι που ήτο πολύ σημαντικό, ανακαλύφθηκε το ατσάλι. Και ήταν οι πρώτοι που το φόρεσαν, πυρωμένο ακόμα οι βιαστικοί και για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια απέκτησαν δύναμη και αντοχή στην καρπαζιά. Και αναθάρρησαν, έγιναν μεγάλοι και τρανοί και σαν από Θαύμα, βρέθηκαν όλοι στην Ελλάδα και αγάπησαν την ίδια ομάδα.
Και ο Θεός, μαμήθηκε στο γέλιο...
============================
Από το AEK.com, του Lord (c)2009
